Shakti Komala ile
Bir Aile Dizimi Deneyimi
Ben aile dizimi deneyimi ilk kez dört günlük yüz yüze yapılan bir kamp ile 30 yaşımda yaşadım. Bu sistem hayatıma girdi gireli birçok taşı yerinden oynatmamı, büyük kayaların altına bakabilmemi, burnumun ucundan çok uzaklara, geçmişime, atalarımdan bu günüme akan enerjilere dair yeni bakış açıları oluşturmam için bana çağrıda bulundu. Hissediyordum. İlk aile dizimi çalışmamın etkilerini son iki yıla yaymıştım. Uzun zaman geçmişti tabii.
İki yıl sonra yolum Shakti Komala ile kesişti. Büyülü bir şekilde, hiç beklemediğim fakat tam da ihtiyacım olan bir zamanda geliverdi. İkinci aile dizimime hazırdım, alanda olmayı çok istiyordum. Atalarım hatırlanmayı bekliyorlardı. Rüyalarıma geldiler bir süre öncesinden. Rüyalarımı takip ettim. Evrenden aldığım işaretler beni Komala’nın alanına yavaş yavaş yaklaştırmıştı zaten. Uzun zamandır derinlerde dokunulmayı bekleyen korkularım, kaygılarım, ruhumun parçaları, tutunduğum
inançlarım, zihnimin illüzyonları vardı; Öz’e varmaya olan ihtiyacıma yeniden dokunabiliyordum. Olan biten her şeye cesaretle bakabilmeye, onları orada kendi hallerinde ve oldukları gibi hissedip, kabul etmeye yeniden niyet etmiştim. Ve öyle de oldu!
Benim için aile dizimi, kendinden kendini doğurma deneyiminin yollarından biri ve en kıymetlisi. Bu bir yol. Uzun bir yolculuğun başlangıcı. Döngüsel ve asla başladığın yere geri dönmediğin bir yol. Çoğu zaman içimiz biliyor ve fakat hatırlamaya ihtiyaç duyuyor. Her deneyim sonrası bilinç altı yaşadıklarımızı kaydetse bile, zihnimiz günlük koşturma içerisinde unutuyor. Olanı olduğu gibi göremiyor. Aile dizimi işte bu filmi izleyebilmemiz için bize olanak sağlıyor. İçeriden gelen bakış açısıyla ve fakat dışarıdan bir gözle görmemizi sağlıyor.
Bazen yaşadığımız bir olay, bazen bir söz, bazen karşımızdakinin davranışı kalıplaşmış
örüntülerimizi tetikliyor ve bunu değiştirmek için kendimize bir adım atma isteği içerisine giriyoruz. Benim yaşadığım ve gördüğüm, bu alana yaklaşmama vesile olan genel motivasyon kaynaklarım bunlardı. Tabii daha nicesi var. Döngüde bir aksamaya girdiğimiz, sürekli aynı örüntünün içinde kaybolduğumuzu fark ettiğimiz zaman, vücut ister istemez tepkiler veriyor. Bu nedenle sistemimizi bütünsel olarak (hem ruhen hem fiziken) yeniden harekete geçirmeye ihtiyaç duyuyoruz.
Ben de bu hislerimden yola çıkarak, Komala ile olan aile dizimi deneyimimdeki duygularımı aktarmak istiyorum.
Şimdiye kadarki ilk online aile dizimi deneyimim bu oldu. Heyecanlıydım ve merak da vardı tabii. Alana yavaş yavaş müzik eşliğinde geldi tüm katılımcılar. Yumuşacık ve aynı zamanda yoğun enerjileri hissediyordum. Kalbime dokunmaya başlamıştı tınılar. Hepimizin daha alana gelmedenki enerjileri sezilebiliyordum. Kim bilir neler çıkacaktı içeriden? Merak ve tedirginlik bir aradaydı. Bizler alana geldikten sonra kameralarımızı, mikrofonlarımızı açtık ve seslerimizi birbirimize duyurmaya başladık. Kalpten kalbe tüm gün akacak olan o hisler de içeride birbirleriyle selamlaşmaya başlamıştı.
Alanda dizime ilk kez katılan arkadaşlarımız da vardı, bir süredir Shakti Komala ile çalışan arkadaşlarımızda. Konuştuk, gülüştük, hayatımızın bu diliminde içinde olduğumuz hislerden, deneyimlerden bahsettik, bu alana bizi neyin getirdiği hakkında söyleştik. Isındık.
Komala ilk başta aile dizimi ile ilgili bazı önemli bilgileri verdi, bizi alana dair bilgilendirdi. Ardından bir meditasyon ile yolculuğumuza başladık. Bu meditasyon sonrası içime düşen hisler huşu ve güvenli alanda olduğuma dair hislerdi. Kalbimi alanda rahatlıkla açabileceğime dair olan sezgim, sınırsız kabul ve sevme halini de yeniden önüme getirdi. Kalbim genişliyordu. Buna ihtiyacım olduğunu hissediyordum. Çünkü hepimiz kolektif olarak kendimizi çok da güvende ve rahat hissetmediğimiz zamanlardan geçiyoruz. Etrafımızda ve içimizde, tüm olan bitene rağmen bir yandan bu kolektif bilinç, toplumsal ve bireysel travmalarımız, bizi özümüz ile olan bağlantımızı güçlendirmeye teşvik ediyor. Bu tarz çalışmaların içinde olmak, yalnız olmadığımızı hissettiriyor bana. Yalnız değiliz, hepimiz aynı yerlerden başka başka yollarla, farklı deneyimlerle geçiyoruz.
Bu deneyim içerisinde, o gün dört tane dizim açılacaktı. Komala bizi bilgilendirmeye devam
ediyordu. Ardından ilk dizimle yolculuğumuz başladı. Bir anda kendimi anlatılanların tam ortasında hissettim. Katılımcı arkadaşımız anlattıkça aktif bir şekilde dinliyordum ve aynı zamanda da bedenimde bir şeyler hissediyordum. Temsilciler seçilmeye başlandı ve ben de bir anda alanda temsilci olarak yerimi almıştım. Gözyaşlarımızın ardından gelen şifalı kahkahalarımız ve nefeslerimiz ile ilk dizim tüm alana yayılarak son buldu. Bunu üç kuvvetli dizim daha izledi.
Dizimler esnasında genelde şöyle oluyor: Açılım yaptırmak isteyen, kolaylaştırıcının da
yönlendirmeleriyle önce kendi temsilcisini seçiyor ve ardından olayın ana karakteri olan kişilerden bazılarını da seçebiliyor. Bu dizimde de temsilcilerin birkaçı dizimi açılacak kişi tarafından seçildi ve diğer temsilciler de süreç boyunca Shakti Komala tarafından seçilmeye devam etti. Sonrası duygu denizinde dalgalarla dans!
Dizimlerin en başından en sonuna kadar, “hepimiz aslında ne kadar aynıyız ama bir o kadar da bambaşka hayatlardayız” duygusu bende hakimdi. Ortak bir yerde tesadüfen buluşmadığımızı her dizimde anlıyordum, alandaki herkesin gözünde bunu görüyordum. Bir katılımcıya olan benim de hayatımdan büyük kesitler barındırıyordu, birbirimizi yansıtıyorduk. Ona olan bana da olmuştu, o duyguyu ben de taşıyordum. Duygular düzleminde aramızda hiçbir fark yoktu. Kalp hizasındaydık.
Gün içerisinde bu dört dizim boyunca birçok duygu bir arada yaşandı. Bir anda ağlamaya devam ederken, başka bir sebep (temsilci/cümle/yönlendirme) devreye girdiğinde bir anda yüzler gülmeye başladı. Bir DUYGU DÖNÜŞÜM DALGASI gibiydi. Hiç durmadı. Aktı da aktı… Sanki ruhlarımız birbirleriyle dans etti. Her dizimde olduğu gibi bu alanda da o hislerle yeniden karşılaştım. Yine birbirimize görünmez bağlarla bağlı olduğumuzu açıkça gösteren bir akışın içinde bulmuştuk kendimizi.
Dizim boyunca karşılaştığımız sonuçlar hiç beklemediğimiz yerlerden geldi. Sebeplerini bildiğimizi
zannettiğimiz olayların, aslında bizim bildiğimiz gibi gerçekleşmediğini fark ettik. Zihnimiz, bir olayın sebebinin tamamen belli başlı bir yerden geldiğini düşünürken; hislerimiz ve geçmişimiz hiç de öyle demedi. Zihnin illüzyonlarını keşfettik. Egonun yorumlarının ne kadar kifayetsiz ve gereksiz olduğunu gördük. Konuşmamıza gerek olmayan birçok an paylaştık. Büyük şoklarla gelen aydınlanmalar yaşadık. Hiç tahmin etmediğimiz duygu durumları ortaya çıktı. Aktı içerimize, köklerimizden kalplerimize, kalplerimizden yine köklerimize…
Aile diziminde zihin devreden çıkar. Atalarımızdan bize kadar gelmiş olan fakat özümüze ait olmayan o enerjilerin, şu anki yaşamımızdaki etkisine şahitlik ederiz. Alan kendisini tam da o zaman tüm açıklığı ve şeffaflığıyla gösterir. Çünkü, Öz’de ne olup bittiğine dair dışımıza akıtacaklarımız ve alanda ifadeye dökülmesi gereken her şey, kalbimizden akarak ifadeye gelir. Duygular ifade bulurken, kalp açılır ve iyileştiren cümlelerle şifa inşa olur..
Kalpten kalbe giden o yolun üzerinde yürümeye gayret ederiz,
sadece hissederiz, alanı okuruz, ruhumuzun dilini anlamaya başlarız…Odağımız hep kalbimizdir. Çünkü kalbin içi, tüm duyguları bir arada barındırabilen engin bir deryadır. Kalbin konuşmaya ihtiyacı yoktur. Görür, alır, dışarı akıtır. Bu alan kalplerin hizalandığı bir alan. Kelimelerimiz değil, bedenlerimiz konuştu çoğu zaman…
Ancak atalarımızla sağlıklı bağlar kurabildiğimiz vakit, orayı kabul ettiğimiz ve kalbimize aldığımız vakit, biz de kendimizle sağlıklı ve bariyersiz bağlar kurabiliyoruz, kendimizi kendimize açıyoruz. Yaratımlarımızı gerçekleştirmek için aslında bize ait olmayan, miras olarak aldığımız, bu güne taşıdığımız duyguları görüp, kalbe alıp, tüm yaşananlara şükran duymaya niyet ettiğimizde başlıyor bu şifa süreci. Niyetle başlıyor her şey. Alana girmeye niyet ederken de açılım çoktan başlamış oluyor.
Ben bu alanda Shakti Komala’nın kolaylaştırıcılığı ile edindiğim deneyimlere minnettarım. Çok şükür ki birlikte unutulmaz anlar yaşadık. Bize öyle hassas bir alanı tüm kalbiyle açtı ki, sanki ekranlardan birbirimize sarıldık durduk. Sesinin tınısı, kalbinin şarkısın gibiydi. Her hissediş, her bakış, her yaklaşım çok kıymetliydi. Biz hepimiz ekranlardan da olsak birbirimize kucak açtık, sımsıkı sarıldık.
Herkesi yanımda hissettim. Dokunuldum, görüldüm, anlaşıldım. Şükür Shakti Komala’nın şefkat dolu alanına ve alanımızdaki tüm canlara, tüm hatırlatıcılara, tüm rehber ruhlara.
Bu sistemin şifası ihtiyacı olan herkese kolaylıkla aksın dilerim…
Kabul ve sevgi ile, şifanın daim olmasına niyetle…
- Lidya Durmaz