Sessizlik Benim Hakikatim

Ne vakit doğaya gelsem sessizlik sarar içimi

Ayakkabılarımı çıkarır çıplak ayaklarımla ıslak çimenli toprağı buluştururum.

Dingin bir sevinç sarar yeşili,

Derin bir nefes alır, ferah bir uzunlukta veririm. 

Gözlerim doğama kavuşur,

Ellerim kalbime dokunur usulca, şükranla seyrederim.

Bedenimde tatlı sıcak bir sevinç.

Yaşamla dolarım.

Ben bir başka yaşarım doğayı.

Eğilip koklarım ıslak topraktan yayılan kokuyu, 

Dokunurum ellerimle,

Toprak, ıslaklık, çimen kokusu.. 

Ohh!

 

Gözlerimden ışığın aşkı akar,

Sessizliği duyarım..

En hakiki dostluklarımı hep sessizlikte kurarım.

Yürürüm yavaş yavaş, her bir zerresini hissede hissede var olmanın.

Önümde pembe mor zarif ve güçlü çiçekler,

Yüzlerini güneşe çevirmişler,

Bakışırız uzun uzun,

Selamlarız birbirimizi derinden bir sevgiyle

Varlıklarına hayran!

 

Başımı göğe kaldırırım, gökyüzü, ağaçlar, kozalaklar dallarda, arkamda heybetli bir dağ ve güneşin omurgamı ısıtan sıcaklığı.

Otururum, “Gel, buyur” diyen bir kayanın üstüne,

Dinlerim tümm doğayı,

Kayayı, toprağı, çimeni, çiçeği, rüzgarın ağaçların dallarına etkisini, ağacın köklü emin duruşunu, sessizliğini, 

İçimde bir ses yankılanır, Ya huuu!.. 

 

Dinlerim sırtımdaki güneşi, ısıyı, yanımdaki gölgeyi.

Gözlerim rüzgar gibi gezinir doğada,

Gökyüzünde süzülen şahini görürüm,

İzlerim yumuşak ve sakin dönüşünü.

Bilgeliğin sesi duyulur olur,

Sezerim olanı, olmakta olanı, atılacak adımı.

Ayrışırım, tamlanırım.

Doğanın koynunda dinlenirim.

Doğa bir rahim gibi,

Beni bir başka büyüten, besleyen, tutan, gören..

Bir başka uyanışa doğarım doğada yeniden..

 

Görürüm,

 

Bir acı çeken var, beşeri olmaktan yakınan..

İçerleyen, sızlayan yaralar var..

Sınırlı, sığ, korkan, saldırgan, kaçan, donan..

Binbir haller var..

Acıyı bitirmeye, iyileştirmeye, değiştirmeye, dönüştürmeye çalışan çabalayan..

 

İnsan!

Bir garip varlık kendini arayan..

 

Kendini beden zannederek, dert çukurlarında boğulan,

hayatta kalma savaşı veren,

bitmek bilmeyen bir mücadeleyle katman katman süregelmiş travmalarla baş etmeye, aşmaya çalışan,

enerjisinin neredeyse tamamını buna harcayan, 

sevgi, ilgi şefkat arayan.. 

görülmek, duyulmak, anlaşılmak isteyen..

hep bir arzu peşinde..

yorulan, yıpranan, koşturan, dinlenmeyen ve tükenen..

 

Ahh…

 

Bir de acının var olduğunu kabul eden var.

ccıya kalbini açan, şefkatiyle saran, kucaklayan, kapsayan..

beşeriyetine, bedenine saygı duyan,

ve kendinin acı olmadığına uyanan da var.

Sessizliğe karışan, sessizlik olan var.

sınırlının içinde sınırsızda çabasızca duran var..

 

Sessizlik benim hakikatim.

Ben sessizliğim.

Bir şey bunu biliyor.

Kendini onaylıyor.

Sessizlik benim.

Ben bana eşlikçiyim.

 

Shakti Komala

2021