Aydınlıklarım, Karanlıklarım

Aydınlıklarım, karanlıklarım var...

Korkularım, öfkelerim, sanrılarım, sandıklarım, 

hayallerim, hayal kırıklıklarım, yansımalarım var...

Düşüyorum... kalkıyorum... öğreniyorum...

Kaçındıklarım, görmediklerim, sevgi zannettiklerim var...

Zenginliklerim, yoksunluklarım, tokluklarım, açlıklarım var...

Gözümde büyüttüklerim, yorgunluklarım, bırakamadıklarım, katı yanlarım, şefkatli yanlarım var...

hüzünlerim, yaslarım, neşelerim, coşkularım, esrik hallerim, binbir türlü zihin hallerim var...

Görüyorum, duyuyorum, büyüyorum...

Anladıklarım, anlamadıklarım, zorlandıklarım, kolaylıklarım, çabalarım, çabaları bıraktıklarım var...

Yürüyorum, duruyorum, bakıyorum...

Ama hep desteklerim, canlarım var çok şükür...

Herkes gibi sevgiyi arayan çocuksu hallerim, küskünlüklerim, hırçınlıklarım var...

Zaaflarım, güçlü yanlarım, olgunluklarım, çiğliklerim, sevdiklerim, sevmediklerim var… 

insan olma yolunda yürürken binbir çeşit hallerim var…

Ve hayatın binbir türlü öğretme şeklinde öğrendiklerim, öğrenemediklerim var...

akıl ermez hayat denen gizeme...

neysem o kadarım...

Sevgi’nin ne olduğuna uyanmaya çalışan sıradan bir insanım basitçe… 

Az gidip uz gidip, çokça da tökezleyen…

Ama en derinde kendine uyanan bir şey var... 

Tanımsız... Sessiz… Sadece orada...

Eriyorum O’nun sıcak kalbinde…

Eğiliyorum büyüklüğünün, gizeminin önünde…

 

​

Shakti Komala

​

2019